ปฎิบัติธรรมบนพระมหาเจดีย์พุทธคยาชั้นสอง  ครั้งที่ ๑๒
๒๘พ.ย.ถึง๓ธ.ค.๕๙

 และร่วมสาธยายพระไตรปิฏกนานาชาติครั้งที่ 12

วันที่ 28 พ.ย.ถึง3ธ.ค.2559

 พระพุทธเมตตา(ปางยืน)
พระพุทธรูป "ปางประทานพร"
พระประธานที่อยู่ในวิหารชั้นสอง พุทธคยา

 

ครั้งหนึ่งในชีวิต ได้มาปฎิบัติธรรมที่ "พระมหาเจดีย์" พุทธคยาบนชั้นที่สอง "ในห้วงอันลี้ลับ ล้วนมีผู้กำหนด"  เทียนเต็ก ซินแส ๔ ธ.ค.๕๙

 

 

 พระพุทธเมตตา ปางยืน
พระประธานที่อยู่ในวิหารชั้นสอง พุทธคยา
(ชั้นล่างสำหรับบุคคลทั่วไป ชั้นสองสำหรับนั่งกรรมฐาน)

พระพุทธเมตตา (ปางมารวิชัย)
พระประธานอยู่ที่วิหารชั้นล่าง

 

(จุดเดียวกันกับพระพุทธเมตตานั่งที่อยู่ชั้นล่าง)

พระ อ.ศิริเดช ชาตะวีโรนำผ้าไตรมหามงคลที่รับมอบจากบุคคลสำคัญ มาถวายพระพุทธกรุณาชั้นบนด้วย

คำบูชาพระพุทธเมตตา           วันทามิ อิมัง พุทธะเมตตาปะฏิมัง อิมัสมิง คะยาสีเส ปูชาระเห สักการะภูเต เจติเย สุปะติฏฐิตังฯ           อิมินา ปะนะ วันทะมาเนนะ มา เม ทะลิททิยัง อะหุ พะหุชะนานัง ปิโย โหมิ มะนาโป สาธุ โน ภันเต อิเมหิ สักกาเรหิ อภิปูชะยามิ.

คำแปล           ข้าพเจ้าขอกราบไหว้ พระพุทธเมตตาปฏิมานี้ ซึ่งประดิษฐานตั้งมั่นดีแล้วในองค์พระเจดีย์ที่คยาสีสะประเทศนี้ อันเป็นสถานที่ ควรแก่เครื่องบูชาสักการะ           ด้วยการกราบไหว้นี้ ขอความเป็นผู้ขัดสนอย่าได้มีแก่ข้าพเจ้าเลย ขอให้ข้าพเจ้าเป็นที่รักเป็นที่พอใจ ของคนทั่วไป ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพเจ้าขอบูชาโดยยิ่ง ด้วยเครื่องสักการะเหล่านี้

พวกเราทั้งสามรูปมีความสุขในการสวดมนต์ ไหว้พระ นั่งสมาธิ และถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึกจนเป็นที่พอใจ อยู่ข้างบนประมาณ 2 ชั่วโมงกว่า จึงกราบลา

และได้ตั้งจิตอธิษฐานว่า เกิดชาติหน้าฉันใด ขอให้ได้พบพระพุทธศาสนาหรือถ้าเป็นไปได้ ขอให้ได้มรรคผลนิพพานในชาตินี้

 

 

 

 

 

 

พุทธคยามหาสังฆาราม เมือง.....บำเพ็ญทุกรกิริยา             เมือง.....ตำรามธุปายาส เมือง.....ลอยถาดอธิษฐาน             เมือง.....ศาสดาจารย์ตรัสรู้ เมือง.....บรมครูชนะมาร                เมือง.....อธิษฐานแล้วสำเร็จ เมือง.....๗สถานอันศักดิ์สิทธิ์          เมือง.....สถิตพระพุทธเมตตา เมือง.....ภาวนาใต้โพธิ์ศรี              เมือง.....มหาเจดีย์สูงเสียดฟ้า เมือง.....ลอยชฏาสามฤาษี             เมือง.....พรหมโยนีน่าศึกษา เมือง.....เนรัญชรานทีทราย            เมือง.....น้อมใจ-กายแนบพระธรรม เมือง.....เวรกรรมย้ำชาดก             เมือง.....สวรรค์บนบก-นรกบนดิน

 

 

ประวัติศาสตร์พุทธคยา      พุทธคยา คือสถานที่ตรัสรู้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา  ตำบลอุรุเวลาเสนานิคม  ห่างจากฝั่งออกไปประมาณ 200 เมตร  อยู่ด้านทิศตะวันตก  บริเวณเป็นที่เนินสูง  เพราะเป็นซากของมหาสังฆารามโบราณ  ที่นี่เคยเป็นที่พักของพระสงฆ์ถึง 2,000 รูป ล้วนใฝ่ใจในการศึกษา  ปฏิบัติงดงามตามธรรมวินัย  มหาชนเลื่อมใสเป็นจำนวนมาก  พระพุทธศาสนานิกายเถรวาทได้เจริญรุ่งเรืองในดินแดนแถบนี้ถึง พ.ศ. 700 หลังจากนั้นก็เริ่มอ่อนกำลังลง

มหาปรินิพพานสูตร  อันเป็นพระสูตรที่กล่าวถึงเหตุการณ์ก่อนเสด็จดับขันธ์ปรินิพพานพระพุทธองค์ได้ตรัสกับพระอานนท์ว่า “ดูก่อนอานนท์ ชนเหล่าใดเที่ยวจาริกไปยังสังเวชนียสถาน ๔ สถาน คือสถานที่ประสูติ ตรัสรู้ แสดงปฐมเทศนา และเสด็จดับขันธปรินิพพาน เหล่านี้แล้ว หากมีจิตเลื่อมใส ชนเหล่านั้นทั้งหมดเบื้องหน้าแต่กายเพราะกายแตกจักเข้าถึงสุคติคือโลกสวรรค์”

คนที่จะไปแสวงบุญที่อินเดียได้ต้องมี ๑.มีศรัทธา ความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา สั่งสมบุญ สร้างบารมี และมีจิตศรัทธามั่นคงต่อพระรัตนตรัย อย่างต่อเนื่อง จนระดับจิต ระดับศรัทธาหนุนนำให้อยากไปไหว้พระ ถึงที่ประเทศอินเดีย ถ้าไม่มีศรัทธามาไม่ถึง

๒. มีทรัพย์ เป็นค่าใช้จ่ายต่าง ๆ สำหรับการเดินทางพอสมควรกับฐานะของตนเอง

๓.มีเวลา คือสามารถจัดระเบียบชีวิตให้กับตนเอง จัดสรรเวลา วางธุรกิจเรื่องชีวิตงานหน้าที่แบ่งให้ศาสนกิจด้านจิตใจ เพื่อได้ไปไหว้พระที่อินเดีย

 

 

 

 

๔. มีสุขภาพดี คือความพร้อมทางด้านร่างกาย ที่แข็งแรงสมบูรณ์ดี ไม่มีโรคาพาธ ยกเว้นคนที่ใจสู้จริงๆเช่น อ.ศิริเดช ชาตะวีโร เป็นโรคไตต้องฟอกเลือดอาทิตย์ละ 3 วัน ยังมาได้ทุกปี

๕. มีผู้นำ  ที่ให้คำแนะนำ และจัดโปรแกรมการเดินทาง เป็นภาระในการเดินทางเพื่อการเดินทางโดยสะดวกไม่มีอุปสรรค

อาตมาได้นำพระพุทธรูป 5 นิ้วมา 3 องค์ คือพระพุทธเมตตาปิดทอง พระพุทธรูปทรงเครื่องกษัตริย์ ปิดทอง และเนื้อเงินยวง มาอธิษฐานจิต เพื่อประดิษฐานไว้หลังพระประธานในโบสถ์วัดแดงประชาราษฏร์

ทางขึ้นชั้นสองอยู่ด้านขวามือ ทางลงอยู่ขวามือ

 สิ่งสำคัญที่พุทธคยาสถานที่ตรัสรู้

 1. พระมหาเจดีย์พุทธคยา  สูง 170 ฟุต  วัดรอบฐาน 85 เมตร
เป็นเจดีย์ 2 ชั้น มีเจดีย์รอบฐาน 4 องค์ สูง 45 ฟุต
ชั้นบนประดิษฐาน  พระปางประทานพร
ชั้นล่างประดิษฐานพระปางมารวิชัย  หรือพระพุทธเมตตา
อายุ 1,400 ปีเศษ

 2. ต้นพระศรีมหาโพธิ์ (โพธิ์บัลลังก์) ปัจจะบันเป็นต้นที่ 4
ปลูกเมื่อ พ.ศ. 2423
ที่อธิษฐานปลูกโดย "คันนิ่งแฮม"

 2.1 ต้นที่ 1 เป็นสหชาติเกิดพร้อมกับพระพุทธเจ้า มีอายุได้ 352 ปี
สาเหตุหมดอายุเพราะพระชายาของพระเจ้าอโศก
ให้หญิงสาวใช่้มาทำลาย

2.2 ต้นที่ 2 เกิดจากแรงอธิษฐานของพระเจ้าอโศกมหาราช  อายุได้ 891 ปี  ถูกกษัตริย์ศสางกา  สั่งทหารทำลายประมาณปี พ.ศ. 1,100 เศษ

2.3 ต้นที่ 3 เกิดจากแรงอธิษฐานของกษัตริย์ปูรณะวรมา  มีอายุประมาณ 1,258 ปี หมดอายุขัยเอง

เขาให้ปฎิบัติธรรมได้ในช่วงเวลากลางวัน จนถึงเวลา 21 น. จะปิดไม่ให้ใครเข้าไปในบริเวณวิหาร

คนไทยส่วนใหญ่จะมาปฎิบัติธรรมที่พุทธคยา หรือไปยัง 4 สังเวชนียสถาน ช่วงหน้าหนาว

คือหลังจากออกพรรษาไปแล้ว เป็นช่วงที่อากาศกำลังเย็นสบายๆ ไม่ร้อน

 

 

 

ท่านพุทธโฆษาจารย์  ได้เล่าว่า ท่านเป็นศิษย์ของพระเรวตะแห่งพุทธคยามหาสังฆาราม  ได้เดินทางไปแปลคัมภีร์พระไตรปิฏกจากภาษาสิงหล กลับมาเป็นภาษามคตที่เกาะลังกา

พุทธคยาเป็นเขตอิทธิพลของพวกฮินดู  คยาเกษตรใช้เป็นที่บูชาถวายบิณฑ์ 1 ใน 16 แห่ง  เป็นสถานที่พระพุทธองค์ทรงตรัสรู้ใต้ต้นโพธิ์ ที่นี่จึงเรียก  "พุทธคยา"

ปัจจุบัน  เป็นสถานที่อันยิ่งใหญ่มีนักแสวงบุญจากทั่วโลก มาไหว้พระ สวดมนต์  ตลอดทั้งปี

หลังจากพระพุทธองค์ตรัสรู้แล้ว จึงได้เสวยวิมุตติสุขอยู่ 7 สัปดาห์  แล้วเสด็จไปเมืองพาราณสี  เมื่อมีสาวกมากขึ้นพระพุทธองค์จึงได้ส่งพระสาวกไปประกาศพระศาสนา  ครั้งนั้นพระพุทธองค์ได้เสด็จกลับมาเพื่อโปรดชฏิลสามพี่น้องพร้อมบริวารจนสำเร็จเป็นพระอรหันต์  จากนั้นพระองค์ก็บำเพ็ญพุทธกิจยังแคว้นต่างๆจนเข้าสู่การปรินิพพาน

พ.ศ.228-240  พระเจ้าอโศกได้เสด็จมาสักการะ ณ สถานที่ตรัสรู้  ได้สร้างพระสถูปขนาดย่อมๆ เพื่อบูชา  และปักเสาศิลาไว้เป็นเครื่องหมาย  สร้างพระแท่นวัชรอาสน์  รั้วทำด้วยหินล้อมรอบต้นพระศรีมหาโพธิ์

 

 

 

ความภาคภูมิใจในฐานะพุทธศาสนิกชนชาวไทย ๑. ประเทศไทยเป็นประเทศเดียวในโลกที่มีชาวพุทธนับถือพระพุทธศาสนาแบบดั้งเดิม ตั้งแต่สมัยพุทธกาลมาจนถึงปัจจุบัน ๒. เพราะเรามีบุญ เคยสร้างกุศลมาตั้งแต่อดีตชาติอันเป็นบุพเพกตปุญญตา มาในชาตินี้บุญกุศลจึงส่งหนุนนำให้มาเกิดเป็นมนุษย์ พบพระพุทธศาสนา  ๓. ไทยเรามีความสงบร่มเย็น เป็นสุขได้ ก็เพราะภายใต้พระบารมีขององค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงเป็นองค์เอกอัครศาสนูปถัมภ์ ทรงเป็นพุทธมามกะ ทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรืองที่บ้านพุทธเมืองไทย มาตราบจนปัจจุบันนี้

 

 

พ.ศ.674-694 พระเจ้าหุวิชกะ  ทรงสร้างเสริมให้เป็นศิลปต้นแบบ เป็นสถูปใหญ่  หลวงจีนถังซำจั๋งเรียกว่า  "มหาโพธิ์วิหาร"

" มหาโพธิ์วิหาร" เป็นเจดีย์รูปสี่เหลี่ยมแหลม  ทรงกรวย ห่างจากต้นโพธิ์ 2 เมตร มีพระแท่นวัชรอาสน์ขั่นกลาง  ขนาดสูง 170 ฟุต วัดรอบฐานขนาด 85 ฟุตเศษ มี 2 ชั้น มีเจดีย์บริวาร 4 องค์ ทรงเดียวกันอยู่บนฐานชั้นที่สอง สูง 45 ฟุต ส่วนชั้นล่างประดิษฐานพระพุทธเมตตา  " ปางมารวิชัย " สร้่างจากหินแกรนิตสีดำ  สมัยปาละอายุประมาณ 1,400 ปีเศษ  ชั้นบนประดิษฐานพระพุทธปฏิมา " ปางประทานพร "  สร้างในสมัยเดียวกัน

พ.ศ.945-950  หลวงจีนฟาเหียนเดินทางมาสักการะสถานที่ตรัสรู้และได้พรรณาถึงความงดงามของพระมหาเจดีย์พุทธคยา  เห็นพระสงฆ์เถรวาทและพุทธศาสนิกชนมาสักการะกันอย่างมิขาดสาย

พ.ศ.1145 กษัตริย์รัฐเบงกอล  นามสสางกะ  ได้ประกาศอิสระจากมคธยกทัพมาทำลายพุทธสถาน อย่างย่อยยับ

พ.ศ. 1145 กษัตริย์ปูรณวรมา  ตีทัพเบงกอลแตกแล้วทำการบูรณซ่อมแซม

 

 

 

พ.ศ. 1491  อมรเทวพราหมณ์  ปุโรหิตของพระเจ้าวิกรมาทิตย์  แห่งเมืองมัลวาบอกไว้ในหนังสืออมรโฆษว่าออกแบบวิหารโพธิ์ใหม่ให้เป็นอย่างที่เห็นในปัจจุบัน

พ.ศ.1578 พม่าส่งคณะช่าง  นำโดย ธรรมราชครู  เพื่อบูรณะแต่เกิดข้อพิพาทกันกับอินเดีย  พม่าเลยหยุดการซ่อมแซม

พ.ศ. 1622 พม่าส่งช่างชุดที่ 2 มาฟื้นฟูบูรณะใช้เวลา 7 ปี เสร็จเมื่อ  18 ตุลาคม พ.ศ. 1629 พุทธคยามีชีวิตกลับมาอีกครั้งหนึ่ง

พ.ศ. 1743  พระธัมมรักขิตรับทุนจากพระเจ้าอโศกมัลละแห่งแคว้นสิวะสิกะอินเดียมาปฏิสังขรณ์เพิ่ม เติมให้ดียิ่งขึ้น

พ.ศ. 1760  อิสลามกองทัพเติร์กยึดครองมคธรัฐทำลายล้างพุทธสถานทั้งหมด  พร้อมกับยกพุทธคยานี้ให้อยู่ในการดูแลของฮินดูนิกายมหันต์  โดยอ้าง เมื่อพ.ศ. 1727  จักรพรรดิ์โมกุนนามมูฮัมหมัดซาห์  ได้มอบพุทธคยาทั้งหมดเป็นสมบัติของมหันต์ องค์ที่4 ชื่อว่า " ลาลคีรี " จากนั้นพุทธคยาก็ถูกทอดทิ้งหลายร้อยปี  ไม่มีการบูรณะ  มีชาวพุทธมาสักการะเพียงเล็กน้อย

 

 

 

 

 จะขึ้นไปกราบพระพุทธเมตตาปางยืน ที่บริเวณชั้นสอง
ต้องมีเจ้าหน้าที่นำทาง

ชาติปางก่อนเป็นอะไรไม่สำคัญ ชาติภพหน้าเป็นอะไรจึงสำคัญกว่า

เมื่อไม่รู้ว่าทางข้างหน้าเป็นโชคหรือเป็นเคราะห์ แต่ผู้คนกระทำการใดสวรรค์เบื้องบนเฝ้าดูอยู่

พ.ศ. 2133  พุทธคยาสังคาราม  ถูกมุสลิมคุกคามถูกพวกพราหมณ์รังแก  ในที่สุดหลุดจากมือชาวพุทธอย่างเด็ดขาดตกอยู่ในความคุ้มครองของนักบวชมหันต์  นิกายทัสนามิสันยาสีที่ชื่อ โคสายฆมันคีร์คีรี

พ.ศ. 2135  อังกฤษยึดครองอินเดีย

พ.ศ. 2354  พระเจ้าแผ่นดินพม่าเสด็จมาเห็น  จึงได้ส่งทูตมาเจรจาขอบูรณะ  ตามบันทึกของ  ดร.บุคานัน  แฮมินตัน  บอกว่าพุทธคยาอยู่ในสภาพย่อยยับไม่ได้รับการดูแล

 

 

 

เทียนเต็ก ซินแส

"มีคนเขาว่ามาอินเดีย  เพื่อไหว้พระรับพร  
แต่ไปเมืองจีนเพื่อไหว้เจ้ารับโชค"
วันนี้มีเรื่องเบาๆมาเล่าสู่กันฟังเพื่อความสนุกสนาน
ให้กับผู้ที่คิดว่าจะเดินทางจาริกไปยังดินแดนพุทธิภูมิ  
ตามรอยพระศาสดา  
ณ  สาธารณรัฐอินเดีย
และสหพันธ์สาธารณรัฐประชาธิปไตยเนปาล
จากการสอบถามผู้ที่ได้เดินทางร่วมมากับคณะ
ประมาณหลายสิบคนว่า
เพราะใดจึงได้เดินทางมากับทัวร์คณะนี้
 ได้รับคำตอบว่าเป็นเพราะทัวร์คณะนี้มีราคาแพงที่สุด
      ได้สอบถามต่อไปอีกว่า
เมื่อรู้ว่ามันแพงแล้วทำไมยังเลือกมากับทัวร์คณะนี้
    ได้รับคำตอบว่าที่เลือกมากับทัวร์คณะนี้ก็เพราะว่ามันแพงนะซิ
  ก็เลยทราบว่าโยมคณะนี้เลือกเดินทางมากับ
ทัวร์ที่มีราคาแพงเป็นอันดับแรก
 ส่วนการบริการจะดีหรือไม่ดีไว้เป็นอันดับหลัง
(คิดว่าของแพงต้องดี)

 

 

พ.ศ. 2417  พระเจ้ามินดงเจรจาผ่านรัฐบาลอินเดียซึ่งเป็นของอังกฤษแล้ว  อังกฤษส่งคนมาช่วย 2 นายเพื่อกำกับคือ  " อเล็กซานเดอร์  คันนิ่งแฮม กับ  ดร.ราเชนทร  ลาลมิตระ "

พ.ศ. 2419  พม่าเกิดสงครามกับอังกฤษงานบูรณะจึงต้องหยุด

พ.ศ. 2423 เซอร์อเล็กซานเดอร์  ดร. ราเชนทร,  เซอร์อีแดน  แต่งตั้งให้นาย เจ ดี เบคก้า  ทำการปฏิสังขรณ์  เสร็จในปี พ.ศ. 2427 ( 4 ปี )

คนที่เกิดมาเป็นชาวพุทธควรมาสักครั้งในชีวิต เพื่อทดสอบตัวเองว่ามีวาสนาหรือมีความสุขทางด้านนี้หรือไม่ ถ้ามาแล้วไม่มีความสุข ก็ไม่ต้องมาก็ได้

พระอาจารย์ศิริเดช คู่สมรัตน์

 

 

 

พุทธทาสภิกขุ “ชาวพุทธต้องมีความกตัญญูกตเวที  การตอบแทนนี่จะไม่ใช่เพียงตอบแทนอินเดีย  แต่มันจะตอบแทนพระคุณของพระพุทธเจ้าด้วย พระพุทธเจ้าเป็นคนอินเดีย ศาสนาของพระองค์เกิดในอินเดีย พุทธศาสนาเป็นศาสนาของอินเดีย” (จาก...พระคุณของอินเดียที่มีต่อไทย)

 

 

พระพุทธเมตตา ปางยืน อีกองค์หนึ่งที่ประดิษฐานอยู่ชั้นที่สอง

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  "ธรรมก็ดี  วินัยก็ดี  ที่เราได้แสดงไว้  และบัญญัติไว้ดีแล้ว  นั่นแหละ  จักเป็นพระศาสดาของพวกท่านสืบแทนเราตถาคต  เมื่อเราล่วงไปแล้ว"

พระธงชัย คู่สมรัตน์ (พระน้องชายของ พระอาจารย์ศิริเดช)

คณะของเรามาด้วยกัน 3 รูป (มากันเองไม่ได้มากับทัวร์)

พระพุทธเมตตา ปางยืน เป็นพระพุทธรูปโบราณ รุ่นเดียวกับพระพุทธเมตตา ปางนั่ง ซึ่งอยู่ที่บริเวณชั้นล่าง ตรงตำแหน่งเดียวกัน

 

 

 

อธิษฐานจิตถวายพระไตรพระพุทธเมตตา

อาจารย์ศิริเดช อธิษฐานจิตถวายผ้าไตรพระพุทธเมตตา

พ.ศ. 2433 ท่านเซอร์  เอ็ดวิน  อาร์โนลด์  ฝรั่งอังกฤษชาวพุทธได้เขียนหนังสือเล่มหนึ่งชื่อว่า  " The Light of Asia "

พ.ศ. 2434  อนาคาริกธัมปาละ  ชาวศรีลังกามากราบพุทธคยาเกิดศรัทธาปรารถนาเรียกร้องสิทธิของความเป็นเจ้าของพุทธคยา  31 ตุลาคม พ.ศ. 2434  ได้ประชุมชาวพุทธสากลที่พุทธคยา มีพม่า ลังกา จีน ญี่ปุ่น แล้วญี่ปุ่นได้ประกาศว่าจะหาเงินมาซื้อพุทธคยาคืน  อังกฤษระแวงญี่ปุ่นเพราะเพิ่งรบชนะรัสเซียจึงไม่ยอมให้ครอบครอง  จึงเกิดขบวนการกอบกู้พุทธคยา  (แม็กมึล,  เอ็ดวินฯ,  วิลเลี่ยม, พ.อ. โอลคอตต์ ) ออกปราศัยที่ พม่า - อังกฤษ - สิงคโปร์ - ไทย - ลังกา - หาผู้สนับสนุน

พ.ศ. 2436  อนาคาริกธัมมปาละ  กลับมาพุทธคยาพร้อมกับ  โอลคอตต์  และ MR. เอดช์ นักเทววิทยาได้เห็นพระ 4 รูป ถูกพวกมหันต์ทุบตีเกือบตาย  ซ้ำร้ายเขายังกีดกันมิให้พวกธรรมยาตราเข้าสักการะพุทธคยา

 

 

 

พ.ศ. 2438  ชาวพุทธขอนำพระพุทธรูปอายุ 700 ปี  เข้าไปประดิษฐานแต่พวกมหันต์ก็ไม่เห็นด้วย  อ้างว่า  " พระพุทธเจ้าเป็นเพียงอวตารปางที่ 9 ของพระนารายณ์ "

พ.ศ. 2445  มีความเคลื่อนไหวทั่วโลก  โดยเอดวิน  อาร์โนล,  ดร. ริดเดวิด,  ศ. แมคมึลเลอร์  ชาวพุทธเริ่มมีพลัง  พวกมหันต์เพิ่มความรังเกียจชาวพุทธมากยิ่งขึ้น

พ.ศ. 2467  ชาวพุทธพม่า, ลังกา, เนปาล, ร้องเรียนรัฐบาลพรรคคองเกรส์  ตั้งคณะกรรมมาธิการขึ้นพิจารณา  โดยมี ดร. ราเชนทร์  ประสาท  ( ประธานาธิบดีเป็นประธาน ) ตั้งกรรมการชาวพุทธ 5 คน ฮินดู 5 คน ดูแลพุทธคยา  โดยออกกฏหมายบังคับ

ความเห็นของ  มหาตมคานธี  คือ  "วิหารพุทธคยานี้ควรเป็นสมบัติของชาวพุทธโดยชอบธรรม  การนำสัตว์ไปฆ่าทำพลีกรรมในวิหารมหาโพธิ์ไม่สมควร  เพราะล่วงละเมิดต่อสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของพระพุทธศาสนา  เป็นการประทุษร้ายต่อจิตใจของชาวพุทธทั่วไป "

ความเห็นของ  ระพินทรนาถฐากูร  คือ "ที่ซึ่งพระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณนี้จะตกอยู่ในความดูแลของศาสนาอื่นไม่ได้  เพราะศาสนาอื่นไม่เกี่ยวข้องและไม่มีเยื่อใยอะไรต่อพระพุทธศาสนา"

 

 

 

 

 

พ.ศ. 2490  อินเดียเป็นเอกราชจากอังกฤษ มหาโพธิ์สมาคมรบเร้าสิทธิพุทธคยา

พ.ศ. 2491  ดร. ศรีกฤษณะ  ซิงห์  นายกรัฐมนตรีพิหาร  ได้เสนอให้ร่างรัฐบัญญัติวิหารพุทธคยา

พ.ศ. 2492  เดือนพฤษภาคม  จัดตั้งคณะกรรมการดูแล 9 คน  มีผู้ว่าจังหวัดคยาเป็นประธาน  และมีกรรมการ 8 คน  เป็นชาวพุทธ 4 คน ฮินดู 4 คน

พ.ศ. 2496  นายกรัฐมนตรีพม่ามาเยือน  พวกมหันต์บอกว่าได้ยกพุทธคยาให้ชาวพุทธ

พ.ศ. 2530  ภิกษุไซไซ  ชาวญี่ปุ่นนำชาวพุทธจากนาคปูร์  ในรัฐมหารชตเรียกร้องให้นำศพมหันต์ที่ฝังไว้  และปัญจปาณฑปพร้อมศิวลึงค์ที่กลางวิหารออกไปที่อื่น

 

 

 

 

 

 

ถ้าสังเกตุดูให้ดีๆจะเห็นพระพุทธรูปที่เป็นเนื้อหินเก่าแก่ ของชาวพุทธถูกทำลายที่ปลายจมูก เพราะพวกเดียรถีย์ หมายถึงนักบวชนอกศาสนาในสมัยพุทธกาล คิดว่าการทำลายจมูก หมายถึงตัดลมหายใจ ความหมายของเขาคือพระพุทธรูปองค์นั้นหมดความศักดิ์สิทธิ์

ที่เห็นทางเบื้องล่างคือคนที่ยืนเข้าคิวเพื่อจะเข้าไปกราบพระพุทธเมตตา บริเวณด้านล่าง

พระพุทธเมตตาปางยืน บริเวณชั้นบน

พระพุทธเมตตาปางยืน บริเวณชั้นบน

พ.ศ. 2499  บูรณะเล็กน้อยเพื่อฉลองพุทธคยาชยันตีพุทธศาสนาอายุ 2,500 ปี

 

 

 

 

 

ทางขึ้นทางด้านซ้ายมือเมื่อเดินเข้าวิหารพระพุทธเมตตา มีพระพุทธเมตตาปางยืน

บริเวณบรรไดทางขึ้นชั้นสอง มองจากด้านบนลงมา ส่วนที่เห็นอยู่ด้านล่างทางด้านหลังคือ คนที่ยืนเข้าคิวเพื่อจะไปกราบพระพุทธเมตตา ปางนั่ง

บริเวณบรรไดทางขึ้นชั้นสอง มองจากด้านบนลงมา

พ.ศ. 2512  พระสุเมธาธิบดี  ได้นำพุทธบริษัทชาวไทยประดับไฟแสงจันทร์

พ.ศ. 2519  พุทธบริษัทชาวไทย  สร้างกำแพงแก้ว 80 ช่อง  ซุ้มประตูแบบอโศก 2 ซุ้ม  เสร็จในปี 2520

 

พ.ศ. 2530  ชาวพุทธเนปาลปูหินอ่อน

 

 

 

 

สี่เหลี่ยมด้านในคือ  คันธกุฏีพระพุทธเจ้าบนเขาคิฌกูฏ เมื่อเราคิดว่าที่นี่คือกุฏิของพระพุทธเจ้า ก็ไม่สมควรที่จะเดินเพ่นพานที่บริเวณด้านใน แค่สวดมนต์ทำวัตร นั่งสมาธิภาวนาอยู่ด้านนอกก็พอแล้ว

 

 

ปีนี้พม่าเป็นเจ้าภาพจัดดอกไม้รอบสถานที่

โยมหวังโม คนธิเบตเชื้อสายฝรั่งเศสและสามี เป็นเจ้าภาพจัดสาธยายพระไตรปิฏกนานาชาติตลอดกาล ขออนุโมทนาสาธุ...

 

 

 

บริเวณระเบียงด้านนอกชั้นบน ด้านซ้ายมือเป็นสถูปพระอริยสงฆ์สมัยโบราณ

สถูปพระสารีบุตร อยู่บริเวณที่เชื่อว่าเป็นบ้านเก่าของท่าน

 

เมืองนาลันทา เมือง.....พระราชาอุปถัมภก                                                เมือง.....ยอยกการศึกษา เมือง.....คลังสติ-ปัญญา                                        เมือง.....มหาวิทยาลัย เมือง.....มาตุภูมิอัครสาวก                                      เมือง.....วิปโยคเมื่อล่มสลาย เมือง.....พระสงฆ์หลบลี้หนีตาย                               เมือง.....เป้าหมายทำลายล้างคลังพระธรรม เมือง.....พระถังฯ พากเพียรเรียนพระไตรปิฎก                        เมือง.....ยาจกโห่ร้องก้องระส่ำ เมือง.....หลวงพ่อพุทธองค์ดำ                                 เมือง.....คลาคล่ำผู้คนจน-มี เมือง.....พระสารีบุตรฉุดแม่จากมิจฉาฯ                     เมือง.....รถม้าเอื้ออาทรตามวิถี เมือง.....นิพพานพระธรรมเสนาบดี                           เมือง.....เจดีย์ธาตุขันธ์ลูกกตัญญู ฯ