(โครงการพาพ่อลัดฟ้าจาริกแดนพุทธภูมิ)

5ธ.ค.52

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โครงการพาพ่อลัดฟ้าจาริกแดนพุทธภูมิ วันที่ 5 ธ.ค. 52  เดินทางไปยังสวนลุมพินี (ประเทศเนปาล) แดนประสูตรสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  เป็น “เราจะเป็นผู้เลิศที่สุดในโลก, เราจะเป็นผู้เจริญที่สุดในโลก, เราจะเป็นผู้ประเสริฐที่สุดในโลก, การเกิดของเรานี้เป็นชาติสุดท้าย, บัดนี้จะไม่มีภพใหม่อีก”   เนปาล...เมืองประสูตร  ศาสดา  มหาบุรุษ เนปาล...เมืองสูงสุด  หยุดไขว้เขว  สิเนรุมาศ เนปาล...เมืองไกรลาส  หิมาลัย  ใจใฝ่ถึง เนปาล...เมืองตราตรึง  ทึ้งชูชก  ยกเวสสันดร เนปาล...เมืองตัดตอน  บูชายัญ  ขยันฆ่า เนปาล...เมืองหรรษา  พาย่อง  ทอดน่องเที่ยว เนปาล...เมืองหนึ่งเดียว  ราชเทวา  กุมารี เนปาล...เมืองเจดีย์  ตรีเนตร  เทพสถิต เนปาล...เมืองชีวิต  เวียนสถูป  ธูปเทียนส่อง เนปาล...เมืองเข็นน้อง  คล้องหลัง  ไม่นั่งขอ เนปาล...เมืองดินก่อ  ต่ออิฐ  ติดเป็นตึก เนปาล...เมืองมีศึก  นอกใน  ภัยรอบข้าง เนปาล...เมืองจัดวาง  สร้างวังวัด  ลูกปัดไม้ เนปาล...เมืองลวดลาย  มั่นคง  องค์มณฑป เนปาล...เมืองเผาศพ  สุดสด  สลดสลาย เนปาล...เมืองกระจาย  วณิพก  ยาจกด้วย เนปาล...เมืองหินสวย  กลึงกลม  ผสมสี เนปาล...เมืองส่าหรี  สุรีย์ส่อง  แสงทองไข เนปาล...เมืองห่างไกล  มหาสมุทร  ขุดไม่ถึง เนปาล...เมืองอื้ออึง  ภควาน  ประสานเสียง เนปาล...เมืองลำเลียง  สิ่งของ  ต้องข้ามเขต เนปาล...เมืองมีเปรต  มีปราชญ์  ฉลาดโปรด เนปาล...เมืองสวยโสด  หมวยแปลก  แขกผสม เนปาล...เมืองถักพรม  แต้มแต่ง  แข่งขีดเขียน เนปาล...เมืองบินเซียน  ยอมรับ  ขับเครื่องยาก เนปาล...เมืองกินหมาก  มากน้ำเมา  เผาน้ำมัน เนปาล...เมืองงงงัน  เข้าออก  บอกไม่ถูก เนปาล...เมืองเพาะปลูก  นาข้าว  ตามเขาสูง เนปาล...เมืองนกยูง  แรดช้างเสือ  เหลือสัตว์ป่า เนปาล...เมืองกูรข่า  ทหารซื่อ  ถือมีดโง้ง เนปาล...เมืองโขย่ง  แข้งขา  ลีลาร้อง เนปาล...เมืองชื่อก้อง  ปีนเขา  ทั้งเศร้าสุข เนปาล...เมืองสนุก  เสียงแตร  ไม่แพ้แขก เนปาล...เมืองน่าแปลก  ตายเป็น  ไม่เห็นต่าง เนปาล...เมืองของ้าง  เจาะหมูก  ผูกข้อแขน เนปาล...เมืองถึงแดน  กินรี...  มีมักกะลีผล เนปาล...เมืองหน้าฝน  ภูหินทรุด  อุดทางแย่ เนปาล...เมืองเทียมแท้  แบกะดิน  ถิ่นตลาด เนปาล...เมืองอโนดาด  หมวกผ้า  ค่านิยม เนปาล...เมืองอาศรม  ห่มวรรณะ  พระเสกสร้าง เนปาล...เมืองท้องกาง  เอวกิ่ว  หิ้วทองเหลือง เนปาล...เมืองรุ่งเรือง  แปลนงาม  สามสมัย เนปาล...เมืองศิวิไลซ์  ศิวลึงค์  พึ่งนารายณ์ เนปาล...เมืองค้าขาย  พาสมิน่า  ผ้าขนสัตว์ เนปาล...เมืองกบิลพัสดุ์  เทวทหะ  กะว่าเก่า เนปาล...เมืองเรื่องเล่า  ชาดก  ถกหิมพานต์ เนปาล...เมืองปณิธาน  ลุมพินี  ที่สุดโลก เนปาล...เมืองบริโภค  บริกรรม  พึมพำฝัน เนปาล...เมืองสร้างสรรค์  สวรรค์นรก  เลือกเองเถิด เนปาล...เมืองแจ้งเกิด  ตามรอยบาท  องค์พระศาสดาฯ พระอมตานันทะ

 

 

บันทึกหลวงจีน        หลวงจีนถังซัมจั๋งบันทึกไว้ว่า  เดิมเสาอโศกมีรูปม้าหินตั้งอยู่บนฐานบัว  แล้วถูกมังกรฟาดลงมา  เวลาที่หลวงจีนมาถึงที่นี่  ลุมพินีกลายเป็นป่าแล้ว  นายเจมส์  ปริ้นเซป  ชาวอังกฤษ  เป็นผู้อ่านอักษรพราหมี  ที่จารึกไว้ในศิลาจารึกของพระเจ้าอโศกสำเร็จ  เมื่อพ.ศ. 2380  โดยพยายามถอดความหมายจากอักษรโบราณ  ใช้เวลาถึง 7 ปี         ทั่วไปปรากฏซากวัตถุสถานเสนาสนะสงฆ์และเจดีย์  ที่มีผู้เลื่อมใสศรัทธาสร้างไว้เป็นพุทธบูชา  และสระโบกขรณี  ที่เด่นเป็นเอกลักษณ์ของสถานที่แห่งนี้คือ  เสาหินพระเจ้าอโศกมหาราช  ตั้งอยู่ในวงล้อมของรั้วเหล็ก  พระเจ้าอโศกผู้ครองนครปาฏลีบุตร (คราวเสด็จจาริกแสวงบุญบูชาสังเวชนียสถานทั่วชมพูทวีป)ได้ปักเสาหินนี้ตามคำยืนยันของพระโมคคัลลีบุตรติสสะเถระ  หลักปักเขตแสดงว่าตรงนี้เป็นที่พระมหาโพธิสัตว์ประสูตรจากพระครรค์มารดา

คำจารึกที่เสาอโศก  ท่านเจ้าคุณพระราชธรรมมุนี (สุกิตติ) ได้ถ่ายทอดจากอักษรพราหมี  เป็นภาษาไทย  ความว่า        พระเจ้าเทวานัมปิยทัสสี  เมื่อทรงได้รับอภิเษกแล้ว  20 ปี  ได้เสด็จมานมัสการ  ณ  ที่นี้ด้วยพระองค์เอง  ด้วยว่าพระพุทธศากยมุนีได้ประสูตร  ณ ที่นี้  โปรดให้สร้างรูปสลักหิน (บางท่านแปลว่ารั้วหิน) และประดิษฐานหลักศิลาไว้เป็นที่หมาย        โดยที่พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ประสูตร  ณ  สถานที่นี้  จึงโปรดให้ยกเว้นภาษีแก่หมู่บ้านลุมพินี  และทรงให้เสียแต่เพียงหนึ่งในแปดของผลผลิต  เป็นค่าภาษีที่ดิน  (บางท่านแปลว่า  แม้ส่วนดังกล่าวนี้ก็ทรงให้งดด้วย)

ทำวัตรเช้า บูชาพระรัตนตรัยว่า โย โส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ สวากขาโต เยนะ ภะคะวะตา ธัมโม สุปะฏิปันโน ยัสสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ตัมมะยัง ภะคะวันตัง สะธัมมัง สะสังฆัง อิเมหิ สักกาเรหิ ยะถาระหัง อาโรปิเตหิ อะภิปูชะยามะ สาธุ โน ภันเต ภะคะวา สุจิระปะรินิพพุโตปิ ปัจฉิมาชะนะตานุกัมปะมานะสา อิเม สักกาเร ทุคคะตะปัณณาการะภูเต ปะฏิคคัณหาตุ อัมหากัง ทีฆะรัตตัง หิตายะ สุขายะ (แต่ถ้าแบบธรรมยุตพระเถระจะเริ่มจากที่นี่) อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ ภะคะวา พุทธัง ภะคะวันตัง อะภิวาเทมิ (กราบ) สวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม ธัมมัง นะมัสสามิ (กราบ) สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ สังฆัง นะมามิ (กราบ)

 

 

 

คำถวายพระพร (นำ) หันทะ มะยัง วะราภิยาจะนะคาถาโย  ภะณามะ เส. ระตะนัตตยานุภาเวนะ         ระตะนัตตยะเตชะสา จิรัง  ชีวะตุ  ทีฆายุ            ภูมิพะโล  นะราธิโป. จักกิวังเส  สุขี  โหตุ          ราชะกุเล  จิรัง  สะทา ทัยยะชาติ  วิโรเจตุ            สัพพะสัมปัตติสิทธิยา. ทัยยานัง  ธัมมะนุญญัญจะ   จิรัง  ติฏฐะตุ  โสตถินา ชะยะมัตถุ  จะ  ทัยยานัง     วุฑฒิ  สันติ  นิรันตะรัง ปะสันนา  โหนตุ  สัพเพปิ    ปาณิโน  พุทธสาสะเน สัมมาธารัง  ปะเวจฉันโต     กาเล  เทโว  ปะวัสสะตุ วุฑฒิภาวายะ  สัตตานัง      สะมิทธัง  เนตุ  เมทะนิง. มาตาปิตา  จะ  อัตระชัง      นิจจัง  รักขันติ  ปุตตะกัง เอวัง  ธัมเมนะ  ราชาโน      ปะชัง  รักขันตุ  สัพพะทาติ   คำแปล        ด้วยเดชานุภาพแห่งพระรัตนตรัย  ขอให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพล  จงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน  ขอให้พระบรมราชจักรีวงศ์ทุกพระองค์  จงทรงพระเกษมสำราญตลอดกาลทุกเมื่อ  ขอให้ประเทศไทยจงเจริญรุ่งเรือง  ด้วยความสำเร็จแห่งเศรษฐกิจทุกอย่าง        ขอให้รัฐธรรมนูญของไทยจงดำรงมั่นโดยสวัสดี  ขอให้ชาวไทยจงมีความสุขกายสุขใจ  มีความเพียรที่บริสุทธิ์  มีปัญญาที่เฉียบแหลม  ขอให้ชัยชนะและความเจริญรุ่งเรือง  จงมีแก่ชาวไทย  ตลอดกาลนิรันดร์  ขอให้ชาวโลกทั้งปวงจงมีความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา        ขอให้ฝนจงหลั่งสายธารตกต้องตามฤดูกาลนำความชุ่มชื้นมาสู่แผ่นดิน  เพื่อความเจริญรุ่งเรืองของประชาสัตว์ทั้งปวง  บิดามารดาถนอมบุตร  ที่เกิดจากอกของตนฉันใด  ขอพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว  ได้ทรงโปรดรักษาพสกนิกรของพระองค์ ฉันนั้น เทอญฯ

 

 

 

มายาเทวีวิหาร        มายาเทวีวิหาร  เมื่อก่อนนั้นเป็นวิหารสร้างด้วยอิฐกับปูน  เป็นอาคารยกระดับมีต้นโพธิ์ใหญ่อยู่ด้านหลัง  ภายในมีรูปพระนางสิริมหามายาเทวี  แกะสลักด้วยหิน  พระพุทธมารดายืนประทับเหนี่ยวกิ่งสาละอยู่พร้อมกับพระสนม  และข้างหน้าเป็นรูปเจ้าฟ้าชายสิทธัตถะพระกุมาร  กำลังก้าวพระบาทไปบนดอกบัว  เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์มากของชาวฮินดู-เนปาลา  มีผู้มาชมและสักการะอยู่สมำเสมอ        ขณะนี้  ทางหน่วยงานโครงการพัฒนาลุมพินีปรับปรุงโบราณสถานใหม่  ได้รื้อออกเพื่อการขุดค้นโบราณวัตถุที่สำคัญ  และพบแผ่นศิลาขนาด  5X5 นิ้ว  เมื่อ 4 กุมภาพันธ์  2539  นักสำรวจเชื่อกันว่าเป็นหลักฐานสำคัญสมัยพระเจ้าอโศกชิ้นหนึ่งที่ทรงสร้างไว้เป็นการยืนยันว่า  พระกุมารเสด็จพระราชดำเนินได้ 7 ก้าว  มีศิลาแผ่นนี้บอกความไว้ชัดเจนยิ่งขึ้น  ขณะนี้มุงหลังคาคลุมบริเวณไว้  เพื่อรักษาสภาพโบราณสถานกองอิฐ  เรียงขึ้นเป็นชั้น  มีที่เก็บรักษาแผ่นศิลานั้นไว้อย่างดี        จุดที่ตั้งเสาหินอโศก  นัยว่าเป็นเขตแดนระหวางกรุงกบิลพัสดุ์กับกรุงเทวทหะ  ข้างด้านซ้ายมือออกไปตามทางหลวง 27 กม.  คือกรุงเทวทหะ  ปัจจุบันเมืองทั้งสองเหลือเพียงซากเวียงวังโบราณที่ปรักหักพังไว้ให้ทัศนา  และรอโอกาสที่จะบูรณะขึ้นใหม่ต่อไป

รอยพระพุทธบาท สำหรับการประสูตร  พระพุทธองค์ได้ตรัสเล่าให้พระอานนท์ฟังภายหลังว่า  “ดูก่อนอานนท์  หญิงอื่นๆ  ย่อมนั่งคลอดบ้าง  นอนคลอดบ้าง  ส่วนมารดาแห่งพระโพธิสัตว์หาเป็นอย่างนั้นไม่  มารดาแห่งโพธิสัตว์ย่อมยืนคลอดพระโพธิสัตว์”        “ดูก่อนอานนท์  ในกาลใดโพธิสัตว์ออกมาจากครรภ์แห่งมารดา  ในกาลนั้นเป็นผู้สะอาดหมดจด  ไม่เปื้อนด้วยเมือก  ไม่เปื้อนด้วยเสมหะ  ไม่เปื้อนด้วยเลือดด้วยหนองของไม่สะอาดอย่างใดๆ  เป็นผู้สะอาดบริสุทธิ์  เหมือนแก้วมณีที่วางอยู่บนผ้าเนื้อเกลี้ยงอันมาแต่แคว้นกาสี  แก้วก็ไม่เปื้อนผ้า  ผ้าก็ไม่เปื้อนแก้ว  เพราะเป็นของสะอาดหมดจดทั้งสองแห่ง”        ดูก่อนอานนท์  โพธิสัตว์คลอดแล้วเช่นนี้  เหยียบพื้นดินด้วยฝ่าเท้าอันสม่ำเสมอ  ผินพระพักตร์ไปทางทิศเหนือ  ก้าวไปเจ็ดก้าว  มีฉัตรขาวกั้นอยู่เบื้องบน  ย่อมเหลียวดูทิศทั้งหลายและทรงเปล่งวาจาประกาศความสูงสุดว่า  “เราเป็นผู้เลิศแห่งโลก  เราเป็นผู้เจริญที่สุดแห่งโลก  ชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย  ภพใหม่ของเราจะไม่มีอีกแล้ว”

 

คำบูชาสถานที่ประสูตร วันทามิ ภันเต ภะคะวา อิมัง สังเวชะนียัง ฐานัง, ยัตถาคะโตมหิ, สัทธัสสะ กุละปุตตัสสะ ทัสสะนียัง, อิธะ ลุมพินีวะเน  ตะถาคะเตนะ  มัชฌิเมสุ  ชะนะปะเทสุ  อะริยะเกสุ  มะนุสเสสุ  อุปปันนังฯ  ภาสิตา  จะ  อาสะภิวาจา  อัคโคหะมัสมิ  โลกัสสะ  เชฏโฐหะมัสมิ  โลกัสสะ,  เสฎโฐหะมัสมิ  โลกัสสะ, อะยะมันติมา  เม  ชาติ, นัตถิทานิ  ปุนัพภะโวติฯ        สาธุ  โน  ภันเต,  อิเมหิ  สักกาเรหิ  อะภิปูชะยามิ,  สวากขาตัญจะ  นะมามิ, มัยหัง  ทีฆะรัตตัง  หิตายะ  สุขายะ.   คำแปล        ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เจริญ  ข้าพระพุทธเจ้า  ได้ตามรอยบาทมาถึงแล้ว  ซึ่งสถานที่กุลบุตร  ผู้มีศรัทธา  ควรทัสนา  อันเป็นสถานที่ที่พระตถาคตเจ้า  เสด็จอุบัติขึ้นแล้ว  ในหมู่มนุษย์ชาวอริยกะ  ในมัชฌิมชนบท  ณ  สวนลุมพินี  และได้ตรัสอาสภวาจาว่า  “เราจะเป็นผู้เลิศที่สุดในโลก  เราจะเป็นผู้เจริญที่สุดในโลก  เราจะเป็นผู้ประเสริฐที่สุดในโลก  การเกิดของเรานี้เป็นชาติสุดท้าย  บัดนี้จะไม่มีภพใหม่อีก”        ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ  ข้าพระพุทธเจ้าขอบูชาโดยยิ่ง  ด้วยเครื่องสักการะเหล่านี้  และขอน้อมระลึกถึงพระธรรม  ที่ทรงแสดงไว้ดีแล้ว  ขอการบูชาสักการะในครั้งนี้  จงเป็นไปเพื่อประโยชน์  เพื่อความสุข  แก่ข้าพระพุทธเจ้าตลอดกาลนาน เทอญฯ