ผู้เขียนอาวุโส Seemay Chou ศาสตราจารย์ด้านชีวเคมีแห่งมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ซานฟรานซิสโก กล่าวว่า "แบคทีเรียแลกเปลี่ยน DNA ระหว่างกันตลอดเวลา แต่สิ่งที่น่าทึ่งก็คือเมื่อ 40 ล้านปีก่อน ยีนในแบคทีเรียได้กระโดดข้ามอาณาจักรไปสู่เห็บ" . "เห็บได้ขโมยหน้าหนังสือจากตำราของแบคทีเรียอย่างมีประสิทธิภาพ นำคลังแสงของพวกมันไปใช้กับพวกมัน"

ความสัมพันธ์ระหว่างเห็บและแบคทีเรีย Lyme เป็นตัวอย่างของ symbiosis ซึ่งทั้งสองสายพันธุ์อาศัยอยู่อย่างกลมกลืนกัน และบ่อยครั้งที่สิ่งมีชีวิตหนึ่งได้รับประโยชน์จากอีกสิ่งมีชีวิตหนึ่งโดยไม่ทำอันตรายต่อมัน แต่ทีมของ Chou พบว่าเห็บมีความสัมพันธ์ที่เป็นปฏิปักษ์กับแบคทีเรียที่พบในผิวหนังของมนุษย์มากกว่า และเห็บก็ใช้ Dae2 ซึ่งเป็นเอนไซม์ที่ขโมยมาจากแบคทีเรียในสมัยโบราณ เป็นตัวป้องกันเพื่อให้พวกมันปลอดภัย

เนื่องจากเห็บได้รับการปกป้องอย่างดีจากแบคทีเรียที่ผิวหนังของมนุษย์ จึงสามารถแพร่กระจายโรค Lyme ได้อย่างกว้างขวาง อย่างไรก็ตาม ถ้าไม่มี Dae2 ทั้งระบบก็พังทลาย

"เมื่อเราปิดกั้นเอ็นไซม์ เราพบว่าเห็บกำลังตายจากแบคทีเรียเหล่านี้จริงๆ" ชูพูด "คำว่า "เชื้อโรค" ถูกใช้ในภาษาของเราเพื่ออธิบายแบคทีเรียว่า "ไม่ดี" แทนที่จะเป็น "ดี" แต่ในความเป็นจริง "เชื้อโรค" หมายถึงบริบทที่เฉพาะเจาะจงมากกว่าในอัตลักษณ์ที่แท้จริง”

กลยุทธ์การป้องกัน Dae2 ต่อจุลชีพในผิวหนังของมนุษย์เป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจสำหรับนักวิจัย ซึ่งใช้เวลาหลายปีในการทดสอบเอนไซม์ที่เป็นพิษกับ Borrelia burgdorferi ไม่ประสบผลสำเร็จ แม้ว่าพวกเขาจะพบว่าเชื้อ Lyme สามารถกระตุ้นเห็บเพื่อผลิต Dae2 ได้ แต่เอนไซม์ก็ไม่ได้ฆ่ามัน

"Dae2 ดูเหมือนจะมีผลเล็กน้อยต่อ Borrelia แต่ไม่มีอะไรอย่างที่เราคาดไว้ จากนั้นเพื่อนร่วมงานของฉันบางคนพนันกับฉันโดยลางสังหรณ์ว่ามันจะทำงานได้ดีขึ้นกับแบคทีเรียที่ผิวหนัง ฉันแพ้เดิมพันนั้น" Chou กล่าว “มันน่าทึ่งมากที่มันทำงานเร็วแค่ไหน”

ผลลัพธ์ที่ได้คือระบบชีวเคมีที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีซึ่งเป็นประโยชน์ต่อเห็บและ B. burgdorferi เหมือนกัน การค้นพบนี้สนับสนุนความคิดที่เพิ่มขึ้นในหมู่นักชีววิทยาว่ากุญแจสำคัญในการควบคุมโรคที่เกิดจากเห็บอาจควบคุมตัวเห็บเอง ไม่ใช่แค่การรักษาโรคเท่านั้น นี่คือสิ่งที่ทีมวิจัยกำลังสำรวจต่อไป

"มีการศึกษาเก่าๆ เหล่านี้ที่แสดงให้เห็นว่าน้ำลายจากเห็บสามารถแพร่โรคได้โดยตรง ดังนั้นตอนนี้เราจึงสนใจที่จะเจาะลึกลงไปในกลไกบางอย่างที่เป็นรากฐานของสิ่งนั้น" Chou กล่าว "เรายังได้เริ่มมองอย่างใกล้ชิดมากขึ้นที่ไซต์กัดด้วย ซึ่งโดยพื้นฐานแล้วเป็นศูนย์รวมสำหรับการโต้ตอบที่แตกต่างกันทั้งหมดเหล่านี้"

ดังนั้นในขณะที่เห็บกำลังชนะสงครามวิวัฒนาการกับแบคทีเรียและมนุษย์ แต่ก็ยังมีสนามรบทั้งหมดที่ยังไม่ได้สำรวจ

"สิ่งที่สวยงามเกี่ยวกับชีววิทยาเวกเตอร์คือมันเหมือนกับปริศนาขนาดใหญ่ที่เราค่อยๆ ปะติดปะต่อเข้าด้วยกันเพื่อทำความเข้าใจว่ามันเข้ากันได้ดีกับภาพใหญ่เพียงภาพเดียวอย่างไร" Chou กล่าว "การไขปริศนานี้เป็นก้าวสำคัญสู่เป้าหมายระยะยาวในการป้องกันการแพร่กระจายของโรคที่ทำให้ร่างกายอ่อนแอ เช่น Lyme"บาคาร่า สมัครบาคาร่า